ustosunkowywać się

ustosunkowywać się
{{stl_51}}{{LABEL="twpldeustosunkowywacacutespsieogon"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}ustosunkowywać się{{/stl_39}}{{stl_41}} (-wuję){{/stl_41}}{{stl_9}} <ustosunkować się>{{/stl_9}}{{stl_41}} (-uję){{/stl_41}}{{stl_7}} ({{/stl_7}}{{stl_9}}do{{/stl_9}}{{stl_41}} G{{/stl_41}}{{stl_7}}) Stellung nehmen, sich äußern (zu{{/stl_7}}{{stl_41}} D{{/stl_41}}{{stl_7}}); sich verhalten (gegenüber{{/stl_7}}{{stl_41}} D{{/stl_41}}{{stl_7}});{{/stl_7}}{{stl_40}}
{{/stl_40}}{{stl_9}}ustosunkowywać się krytycznie{{/stl_9}}{{stl_7}} eine kritische Haltung einnehmen, sich kritisch äußern{{/stl_7}}

Słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • ustosunkowywać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, ustosunkowywać sięowuję się, ustosunkowywać sięowuje się {{/stl 8}}– ustosunkować się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, ustosunkowywać siękuję się, ustosunkowywać siękuje się {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrażać swój stosunek do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ubierać się – ubrać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okrywać swe ciało; wkładać coś na siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Umył i ubrał się. Ubierać się powoli. Ubierał się ciepło. Ubrał się w piżamę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ustosunkować się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}ustosunkowywać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ustosunkować — dk IV, ustosunkowaćkuję, ustosunkowaćkujesz, ustosunkowaćkuj, ustosunkowaćował, ustosunkowaćowany ustosunkowywać ndk VIIIa, ustosunkowaćowuję, ustosunkowaćowujesz, ustosunkowaćowuj, ustosunkowaćywał, ustosunkowaćywany, rzad. «ująć coś w… …   Słownik języka polskiego

  • strona — ż IV, CMs. stronanie; lm D. stronaon 1. «każda z powierzchni ograniczających jakąś bryłę; prawy albo lewy bok czegoś, brzeg, ściana, krawędź czegoś; przestrzeń, miejsce na krawędzi czegoś, np. drogi, rzeki» Południowa, północna, wschodnia,… …   Słownik języka polskiego

  • dystans — m IV, D. u, Ms. dystanssie; lm M. e a. y 1. «odległość, oddalenie w przestrzeni albo w czasie» Dystans między czymś a czymś zmniejsza się (zwiększa się). Patrzeć na coś z dystansu. ◊ Trzymać kogoś a. trzymać się na dystans «ustosunkowywać się do… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”